Omschrijving van de relevante wetten
De Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) is een wet die sinds 2007 bestaat en wordt uitgevoerd door gemeenten in Nederland. Het doel van deze wet is, om mensen zo goed mogelijk in staat te stellen om deel te nemen aan de samenleving. Het gaat hierbij voornamelijk om ouderen, mensen met psychische problemen en mensen met andere beperkingen. Gemeenten zijn hierbij verplicht om mensen met een beperking te compenseren door het aanbieden van voorzieningen. Gemeenten bepalen zelf hoe de uitvoering van de WMO wordt geregeld en het kan dus per gemeente verschillen.
Per 1 januari 2015 is de langdurige zorg hervormd, doordat verschillende taken worden overgeheveld van de AWBZ. naar zorgverzekeraars, gemeenten en naar de overheid via de nieuwe Wet langdurige zorg (Wlz). Hierdoor komt er ook een nieuwe Wet voor de maatschappelijke ondersteuning. Om precies te zijn de AWBZ-taken met betrekking tot huishoudelijke hulp en ondersteuning in 2015 overgeheveld naar de WMO. Dat betekent dat gemeenten 2015 verantwoordelijk zijn geworden voor een belangrijk deel van de ondersteuning bij mensen thuis. Het doel hiervan is om hen zo lang mogelijk thuis te kunnen laten wonen (zelfredzaamheid) en te laten deelnemen aan de maatschappij (participatie). Ook moeten gemeenten het ontmoeten van anderen stimuleren.
De Jeugdwet gaat over de overheveling van alle jeugdhulp naar de gemeenten. De gemeenten zijn sinds 1 januari 2015 verantwoordelijk voor de inhoud, financiering en uitvoering van deze zorg.
De volgende zorg is bij de gemeenten komen te liggen:
- de jeugdzorg, die tot en met 2014 verantwoordelijkheid was van de provincie
- de gesloten jeugdzorg, die onder de regie van het ministerie van VWS viel
- de jeugd-GGZ, die onder de Zorgverzekeringswet viel
- de zorg voor verstandelijk gehandicapte jongeren die op basis van de AWBZ werd geregeld
- begeleiding en persoonlijke verzorging (en het bijbehorende kortdurende verblijf), onder andere voor dove en blinde kinderen, eerder vanuit de AWBZ
- de jeugdbescherming en jeugdreclassering, eerder door het ministerie van Veiligheid en Justitie
De Wet Passend Onderwijs gaat over het feit dat alle kinderen een zo passend mogelijke plek verdienen in het onderwijs. Onderwijs dat leerlingen uitdaagt, dat uitgaat van hun mogelijkheden en rekening houdt met hun beperking. Kinderen gaan, als het kan, naar het regulier onderwijs en worden ze zo goed mogelijk voorbereid op een vervolgopleiding en op een plek in de samenleving. Het speciaal onderwijs blijft bestaan voor kinderen die daar het best op hun plek zijn. De schoolbesturen hebben t.a.v. deze wet de grootste rol.